התגברות המתיחות בחזית הצפונית; האם "ישראל" מחפשת מלחמה עם חיזבאללה?

Mehr News, International Group: אחד הפוסטים השכיחים ביותר מאז תחילת המלחמה בעזה עד כה פיזרו ספקולציות בעיקר בגורל חיזבאללה והסלמה בפעולות של קבוצה זו באזור הגבול ובאזור ג'ליל. קבוצת אנליסטים מאמינה שבמוקדם או במאוחר המשטר הציוני יתקוף את דרום לבנון כדי להחזיר את האיזון, ועל סמך מדיניות ה"רעייה" ינסה להשתמש בכשרונות הצבאיים של ההתנגדות באזור זה להפחית באופן משמעותי עם זאת, הקבוצה השנייה, המתייחסת לפיתוח הכוח הקרבי ולשפע מחסני הטילים-מל"טים, סבורה שנתניהו אינו מתכוון למקד את ההתנגדות בפזיזות. ולהיכנס למשחק המורכב עם סוף לא ידוע. בתפיסה זו תל אביב לא בהכרח מחפשת מלחמה, ובאמצעות שימוש בכלי טרור והתקפות ממוקדות היא מתכוונת לאלץ את הנהגת חיזבאללה לבחור באופציה של "נסיגה" ולהפחית את המתח. ללא קשר לאמיתות כל אחת מהטענות לעיל, נראה שגורמים נוספים, כמו האינטרסים הפוליטיים של נתניהו ובעלי בריתו הימניים או חוסר הרצון של הביידן הממשלה להרחיב את המלחמה, לתרום ישירות להתרחבות או אי-הרחבת המלחמה תהיה יעילה.

ההשקפה הישראלית על התרחבות המלחמה

בניגוד לרצועת עזה, שהיא מקום המחלוקת בין מפקדי הצבא לנתניהו באזורים שונים; בחזית הצפון יש פחות פער בין הכוחות הצבאיים-ממשלתיים ואפילו האופוזיציה. במהלך החודשים האחרונים, דמויות בולטות נגד הממשלה כגון Benny Gantz ו-align: justify">אביגדור ליברמן רצה שהקבינט הביטחוני ישים יותר תשומת לב לחזית הצפונית ויספק תנאים לחזרתם של למעלה מ-80,000 עקורים לבתיהם. עם השלמת משימת הלחימה של צבא המשטר בדרום עזה, אושרה על ידי חברי הקבינט הביטחוני מטרת נתניהו "לספק תנאים לחזרת פליטים לבתיהם בצפון פלסטין הכבושה" והפכה לאחד ממטרות המלחמה. בעקבות שינוי אסטרטגי זה עברו בהדרגה אוגדות השריון והחטיבות של המשטר מהחזית הדרומית לגבול המשותף עם לבנון. על פני השטח, גורמים ישראלים טוענים כי הם בסך הכל מבקשים לשלוח אות אזהרה להתנגדות לסגת מהגבול ללא קרב, אך אופי ההתקפות שלהם, כמו גם הסירוב לקבל הצעות להפסקת אש בעזה, מעידים על רצונו של נתניהו להנציח את המשבר למטרת הישרדות פוליטית

بیانیه عربی ارتش اسرائیل خطاب به ساکنان روستاهای جنوب لبنان

انفجار پیجرها و سایر وسایل ارتباطی- الکترونیکی در کنار ترور شهید ابراهیم عقیل و حلقه فرماندهان یگان رضوان نشان دهنده خیز نتانیاهو برای گسترش جنگ در میدان لبنان است. به گزارش شبکه ۱۲ اسرائیل، نتانیاهو و اعضای کابینه تصمیم گرفتند تا به تدریج جنگ در جبهه شمالی را گسترش دهند، بی‌آنکه صحبت از حمله تمام عیار کنند. پیش‌بینی می‌شود ارتش رژیم پس از یک دوره بمباران مناطق نظامی- مسکونی در پایین دست رودخانه لیتانی، حملات هدفمندی را برای اشغال برخی نقاط و ایجاد منطقه حائل در مرز مشترک حزب الله و رژیم صهیونیستی دنبال کند. اسرائیل برای دستیابی به این هدف بیانیه‌ای به زبان عربی منتشر کرده و از ساکنان روستاهای جنوب لبنان خواسته تا خود را از نیروهای و تسلیحات حزب الله دور کنند تا از خطر در امان باشند! به نظر می‌رسد انتشار چنین بیانیه‌ای با هدف توجیه بمباران مناطق مسکونی در لبنان باشد.

نگاه لبنانی به گسترش جنگ

با وجود اختلاف نظرهای سیاسی و دیدگاه متفاوت برخی جریان‌های فعال در کشور لبنان اما نوعی وفاق ملی در خصوص مقابله تجاوزات رژیم صهیونیستی وجود دارد. از ابتدای جنگ طوفان الاقصی، حزب الله لبنان به عنوان مهم‌ترین متحد جمهوری اسلامی ایران در منطقه شرق مدیترانه، با رعایت مصالح محلی تصمیم گرفت تا براساس راهبردی «وحدت میدان‌ها» وارد نوعی درگیری هدفمند با ارتش رژیم شود. در این استراتژی هدف از تبادل آتش با دشمن اسرائیلی، مشغول کردن بخشی از قوای مسلح و آواره کردن صهیونیست‌ها در جبهه شمالی بود تا از این طریق فشار بر کابینه نتانیاهو جهت پذیرش آتش‌بس در غزه افزایش پیدا کند. سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان از همان نخستین روزهای جنگ این پیام را برای دشمن اسرائیلی ارسال کرد که تنش در شمال تنها با پایان یافتن جنگ در نوار غزه متوقف خواهد شد. به عبارت دیگر تنها را بازگشت آوارگان صهیونیست به خانه‌هایشان توقف نسل کشی غیرنظامیان در نوار غزه است.

حملات بی‌امان صهیونیست‌ها به جنوب لبنان

گسترش دامنه حملات تروریستی ارتش رژیم علیه کادر ارشد و فرماندهان میدانی حزب الله را می‌توان خیز نخست دشمن صهیونیست برای تغییر موازنه قوا در جبهه شمالی ارزیابی کرد. در پاسخ به این اقدامات «تاکتیکی»، حزب الله لبنان برای نخستین بار با ۱۴۰ موشک مانند موشک‌های برد بلند «فادی -۱» و «فادی -۲» صنایع نظامی «رافائل»، پایگاه هوایی رامات دیوید و حیفا اشغالی را تا عمق ۶۰ کیلومتری هدف قرار دهد. پس از این حمله مقامات امنیتی حزب الله اعلام کردند که مقاومت لبنان با دنبال تشدید تنش نیست اما اقدامات تجاوزکارانه صهیونیست‌ها نیز بی‌پاسخ نخواهد ماند. آنچه مسلم به نظر می‌رسد آن است که حزب الله هیچ تمایلی به «جنگ بزرگ» با رژیم اشغالگر قدس در شرایط کنونی ندارد اما با توجه به میل نتانیاهو و کابینه تندرو، آماده هر سناریو از جمله تجاوز زمینی ارتش اسرائیل به جنوب لبنان است.

نگاه آمریکایی به گسترش جنگ

اخیراً برت مک گورک در جریان نشست شورای اسرائیلی- آمریکایی گفت که راه حل بحران لبنان لزوماً جنگ نیست. این مقام ارشد کاخ سفید در حوزه مسائل خاورمیانه سالهاست که در پرونده‌های مختلف مناقشه اتمی ایران، پیمان ابراهیم، جنگ عراق، افغانستان و اخیراً غزه مشغول به فعالیت بوده و به مسائل منطقه آگاهی نسبی دارد. بیان چنین اظهاراتی از سوی این فرد آن هم در میان حامیان اسرائیل نشان دهنده عدم تمایل تیم سیاست خارجی و امنیت ملی بایدن برای گسترش جنگ به لبنان است اما نتانیاهو توانسته تا حد زیادی این خواسته خود را به کاخ سفید دیکته کند.

آمریکا؛ بزرگ‌ترین بازنده جنگ احتمالی در لبنان

دیگر بازنده جنگ احتمالی لبنان، دولت بایدن و کاملاً هریس در جریان انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ است. با آنکه برخی منابع امنیتی مدعی هستند که واشنگتن با حمله اسرائیل به جنوب لبنان، به شرط عدم گسترش دامنه بحران به تمام خاورمیانه، موافقت کرده اما نتیجه احتمالی این رخداد ممکن است لزوماً آن چیزی نباشد که دموکرات‌ها به آن فکر کردند. به عبارت دیگر آن چیزی که برای نتانیاهو اهمیت دارد «تداوم بحران» با هدف بقای کابینه و جلوگیری از سقوط دولت است. همچنین نتانیاهو علاقه مند است تا با تشدید بحران در منطقه، یکی دیگر از دستاوردهای مهم دولت بایدن و عاموس هوکشتاین یعنی کنترل تنش میان لبنان و رژیم صهیونیستی را از بین ببرد. حال باید منتظر ماند و دید که آیا دموکرات‌ها می‌توانند جلوی گسترش دامنه تنش‌های جبهه شمالی به سایر نقاط منطقه را بگیرند یا آنکه نتانیاهو با تشدید تنش کمک بزرگی به کمپین انتخاباتی ترامپ خواهد کرد؟

بهره سخن

براساس نگاه بازیگران فعال در جبهه لبنان، آنچه مسلم به نظر می‌رسد اجماع تمام بازیگران بر سر مدیریت جنگ و جلوگیری از تشدید تنش می‌باشد اما آنچه سبب تغییر این معادله در اذهان کارشناسان می‌شود، تصمیمات یکجانبه و جنگ طلبانه نتانیاهو در جبهه‌های مختلف نبرد است. به عنوان مثال در حالی که تقریباً تمام کشورهای جهان، نیروهای اپوزیسیون، افسران امنیتی و حتی فرماندهان ارتش رژیم خواستار عدم حمله گسترده به رفح بودند، نتانیاهو و متحدان راستگرای وی تصمیم گرفتند تا از «خط قرمز» بایدن عبور کرده و آخرین سنگر شهروندان عادی در رفح اشغال کنند.